Extreme Project Management

In mijn werk als project manager heb ik voor de uitvoering van mijn projecten veelvuldig de Prince2 methodiek gehanteerd. Vaak werd dit simpelweg door de opdrachtgever geëist (“We doen hier nu eenmaal Prince2”), en in veel gevallen bleek deze methodiek ook inderdaad prima toepasbaar. En ik geef het niet graag toe, maar: ook ik ben gewoon een gewoontedier. Wel vind ik het nog altijd zinvol om dan even hardop de vraag te stellen: ‘Kan het niet anders? Is dit wel de beste aanpak voor de opgave?’. 

Ik vind dat ook altijd leuk om hardop te vragen, omdat dan onder ons vakidioten weer even de aloude discussie oplaait over de verschillende methodieken, hun voor- en nadelen, en hun praktische toepasbaarheid. Fervente aanhangers zullen hun geliefde voorkeurs-methodiek met vuur verdedigen, terwijl ze proberen de in hun ogen ‘minderwaardige’ methodieken beargumenteerd ten gronde te sabelen.  De discussie wordt vaak gevoerd met een bijna religieuze felheid! Ik ben zelf niet zo extreem en zit er vrij holistisch in: elk project is weer anders, dus kijk bij iedere nieuwe situatie wat hiervoor de beste aanpak is. 

Hier moest ik aan denken toen ik voor het eerst las over Extreme Project Management (ook wel afgekort naar XPM). Ik zocht eigenlijk naar praktische toepassingen van de Prince2 methodiek in Agile-projecten, en kwam toen uit bij deze methodiek, die voor mij tot nu toe nieuw was. Enig rond zoeken op Wikipedia leerde me het volgende.

Extreme Project Management (XPM) is een project management methodiek voor zeer complexe projecten met veel menselijke interactie, en waarbij de uitkomsten van het project zeer onzeker zijn. De nadruk ligt meer op de menselijke interactie in projecten, en wat minder op formelere zaken als planning. Extreme Project Management relateert in software-ontwikkelprojecten zich met Extreme Programming. 

Extreme Project Management vraagt volgens geestelijk vader Doug DeCarlo ook om een andere mindset: in situaties waarin chaos de norm is, en onzekerheid en verandering de belangrijkste kenmerken binnen het project zijn, wordt gevraagd om maximale flexibiliteit en creativiteit van de betrokken projectleden en stakeholders. En de project manager wordt gevraagd deze daarin zoveel mogelijk te faciliteren, in plaats van ze proberen te sturen. 

Het leidt geen twijfel dat er projecten zullen zijn, waarin de regels, tools en technieken van Extreme Project Management toegepast kunnen worden en tot een bevredigend resultaat kunnen leiden. En – zoals met elke methodiek – is Extreme Project Management natuurlijk voor specifieke typen projecten juist heel goed (of juist minder goed) toepasbaar. Er is de nodige theorie over geschreven.

Ik ben toch vooral nieuwsgierig  naar de ‘oorlogsverhalen’. De praktijkervaringen, over de projecten die met een bepaalde methodiek (zoals XPM), maar vooral dankzij de betrokken en bevlogen professionals die, tegen alle weerstanden in, hebben geknokt voor het juiste eindresultaat, hebben geleid tot het succes van een project. Want juist zij zijn vaak de discriminerende factor, de sleutel die tot dit grote succes leiden. En daarmee is de gebruikte methodiek ‘gewoon’ weer een instrument geworden.